کیفیت زندگی زنان یائسه شهرتهران

زمینه و هدف: عوارض یائسگی به کاهش کیفیت زندگی در زنان منجر می شود. شناخت این مرحله به عنوان فرایند طبیعی در زندگی زنان در کنترل مؤثر مشکلات آنان در این دوره مهم است. هدف این مطالعه تعیین ابعاد چهارگانه کیفیت زندگی زنان یائسه (وازوموتور، روحی- اجتماعی، جسمی و جنسی) در شهر تهران است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 700 نفر از زنان یائسه شهر تهران با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه برای برآورد نسبت یک پدیده به روش نمونه گیری تصادفی ساده 700 نفر از زنان یائسه شهر تهران انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی زنان یائسه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss14 و در سطح معناداری 05/0 با استفاده از روش های توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی مطلق، فراوانی نسبی) و تحلیلی (آزمون کای اسکوئر) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره کل کیفیت زندگی زنان یائسه موردبررسی 28/43 (متوسط) به دست آمد. بالاترین نمره میانگین مربوط به بعد فیزیکی (09/3±97/23) و کمترین نمره میانگین مربوط به بعد وازوموتور (84/0±29/3) بود. همچنین میان کیفیت زندگی آنان با شغل (04/0p=) و میزان درآمد (009/0p=) ارتباط معنادار آماری مشاهده شد؛ به این صورت که خانم های یائسه خانه دار و همچنین زنان با میزان درامد بیشتر از کیفیت زندگی بهتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: کیفیت زندگی زنان مورد بررسی مطلوب نیست و طراحی مداخلات مناسب برای بهبود کیفیت زندگی آنان ضروری است. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.